《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
片尾曲不错...周冬雨和女婿两部分的剧情感觉有删减吧...周冬雨路口的场景和打包20份外卖的部分估计原本剧情是身边同伴集体牺牲之类的...不然没什么必要强调...女婿和医院女医生的剧情也没交代,估计是企业复工那部分涉及到倒闭之类的负面给改了吧...感觉方言电影和点到为止已经是国内电影的一种理想和现实的生存技巧了...
纪录片不像纪录片 电影不像电影，看的很乏味。
后面不知所云 但是几个片段还不错 尤其那句人一辈子能遇到几次这样的大事很戳人 贾玲演的真的不错。
在上海疫情发生的现在看，这样一部讲述2020年武汉疫情的故事，还挺有感触。在大难之下，人与人之间真挚的友情。你才能看清谁是你真正的朋友。有些人萍水相逢，你甚至都不知道他叫什么名字，却给你最大的帮助和温暖。这不才是这个社会运作的原动力吗？
现在新的一轮疫情非常严重，希望春天早日到来，战胜疫情。加油！
逆行者的故事是很温暖，但是大体上太平了~人物也没有弧度~
看了电影武汉话版本，剧情很多戳中泪点，但都是被温暖到流泪，导演和演员们们用温柔的喜怒哀乐，温柔的画面镜头来回现疫情初始那段残酷又不失希望的日子👍
这么好的题材，怎么能拍的这么尴尬，玩手机的玩手机，提前走的提前走，话说可以退钱吗
地狱和天堂，将化为乌有，留给你的，只是无尽的宇宙！
一般偏上，朱一龙和奶奶两个小剧场还是很惊喜的。。就感觉这部剧很多地方都能结束了，但是他又一直一直拖着。。。结果意难平
“扑通花版”是片子的最大debuff，搞得就像春晚小品剧场版plus，显得每个人都在端着演。汉腔版就不同了，码头文化就该有码头文化的样子。
一部很感人的电影，但有点用力过猛了，就像有人说的，让人感觉到了压迫感，不是疫情带来的，而是剧情烘的。
两星，看在渤哥贾玲的份上加一星，剧情那些什么的实在有点差强人意
我觉得这是关于疫情，情节最自然的作品了。 没有天生的英雄，都是浮世里抱团取暖，那些拿出全部的，自然值得歌颂。 最打动我的是人类的感情不会随着时间流逝，所以八十岁也可以谈恋爱。而有些流星般的爱情，也没有硬要它成为挂在天上的太阳。
黄昏恋的两个老人真是太可爱了，所有人都说不好看，我看之前就不抱什么希望，没想到还哭了两三次
我盲目相信黄渤和贾玲了…但还好是没花钱的电影票！
很多人看到题材可能就在心里减分了吧，我想不带着成见去看，就把它当做欧美圣诞片，其实还蛮不错的。我很喜欢那对黄昏恋，他们俩的一举一动、一言一行都很可爱；D则是感动大于喜欢吧，医院送饭那段居然眼泪汪汪地哭了，递给他纸巾擦擦男儿泪。
最后的最后，给朱一龙两颗星吧，毕竟粉着他，虽然他在这里演技一般。。。
几个不同的视角，一场共同的磨难。这些平凡的、不凡的人生在疫情里短暂的交互，去探索那年春节，武汉人共同的命运。比预想要好，比现实要轻。既然不能反映现实，关照一下现实，也算有一点价值。
我从来没有对我们的“真实事件”改编电影抱有希望过。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
